Orłowo jest dzielnicą wypoczynkową. W związku z tym odwiedza ją dużo sławnych osób. Na razie udało mi się znaleźć informacje o jednej z nich. Niedługo pojawią się tu nowe osoby.
Stefan Żeromski
w latach 1920-1925 wielokrotnie przebywał na Wybrzezu - Gdynia, na Helu, w Rozewiu. W Gdyni mieszkał uzbiegu ulic 10 Lutego i Świętojańskiej (gdzie do dzisiaj leży kamien/pomnik upamiętniający jego życie i tworczość), a w Orłowie mieszkał na ulicy Orłowskiej i napisał tu: "Wiatr od morza" i "Miedzymorze" - mowiły one o powstawaniu nowej polskiej nadziei jaką byl port w Gdyni. Jeżeli chcesz dowiedzieć się czaegoś więcej o Stefanie Żeromskim zajrzyj na stronę: www.zsz2.starachowice.pl/legpl/zeromski.htm
lub przeczytaj skromne opracowanie autorstwa Shaibusa:
Żeromski Stefan, pseudonim Maurycy Zych, Józef Katerla, 1864–1925, pisarz;1918 organizator polskiej władzy państwowej na Podhalu jako prezydent tzw. Republiki Zakopiańskiej; 1920 współtwórca i pierwszy prezes ZZLP; 1924 założyciel oddziału polskiego Pen Clubu; jeden z największych twórców prozy polskiej, patriota, społecznik i moralista, zarazem piewca urody i pełni życia; w opowiadaniach i powieściach ostry protest przeciw krzywdzie społecznej i zacofaniu cywilizacyjnemu ludu (Zmierzch, Zapomnienie, oba 1895), poczucie więzi z tradycją walk niepodległościowych (powieść historyczna Popioły 1904) i świadomość społecznych źrodeł ich klęsk (Rozdzióbią nas kruki, wrony 1895),obraz patriotycznego dojrzewania młodzieży (autobiograficzna powieść Syzyfowe prace 1897),moralny obowiązek walki o sprawiedliwość i postęp (Siłaczka 1895, Doktor Piotr 1895,powieść Ludzie bezdomni 1899); w powieści Przedwiośnie (1924) surowy osąd pierwszych lat niepodległości; utwory dramatyczne (Róża 1909, Uciekła mi przepióreczka 1924);proza poetycka, publicystyka społeczno-polityczna; Dzienniki (1953–56) –arcydzieło autoanalizy psychologicznej. Byl rowniez bibliotkarzem w Muzeum Polskim W Raperswillu dzialacz plebiscytowy na Warmii i Mazurach
Agnieszka Osiecka ur. 1936, poetka; autorka wierszy i tekstów piosenek, muzycznych widowisk teatralnych (Niech no tylko zakwitną jabłonie 1964) i telewizyjnych (Listy śpiewające 1971); utwory prozą (Biała bluzka, wystawienie 1986, wydanie 1988), spomnienia (Szpetni czterdziestoletni 1985, Rozmowy w tańcu 1992). A umarla niestety w 1997 r. Naprawdę lubiła przyjeżdżać do Orłowa na wakacje, sama, prywatnie.
Naleze do systemu BannerPower
